Jak robimy testy - mierzenie geometrii roweru
Rozwijaliśmy naszą metodę badawczą i jednocześnie próbowaliśmy dociec przyczyny niezborności danych. Wreszcie dotarliśmy do kilku informacji. Jedna z nich dotyczyła różnych metod pomiarowych stosowanych przez poszczególnych producentów. Wiele firm stosuje własne metody i dlatego wyniki często nie są porównywalne pomiędzy różnymi markami. W rozmowach z inżynierami okazało się też, że częstokroć dane geometryczne opierają się na symulacji z rysunków technicznych ramy oraz teoretycznego modelu pozostałych komponentów. Zagłębiając się w kolejne szczegóły okazało się, że produkcyjna tolerancja wielkości produkowanych części jest nadspodziewanie duża, sięgająca nawet kilku procent. Dlatego żeby umożliwić naszym czytelnikom bezpośrednie i rzetelne porównanie pomiędzy wszystkimi rowerami, które przewijają się przez nasz Lab, pomiary geometrii musimy przeprowadzać samodzielnie. Zawsze w dokładnie taki sam sposób. Przedstawiamy wam nasze nowe stanowisko do badania geometrii. Po prawej widzicie realne zdjęcie testowanego roweru. Do pomiarów jest on idealnie wypoziomowany i spionowany, dzięki czemu prezentowane dane są w pełni porównywalne dla wszystkich sprawdzanych przez nas rowerów.
W obecnych czasach oferta jest tak szeroka, jak nigdy. Powodem jest to, że klienci są coraz wybredniejszymi i wyedukowanymi ekspertami, dla których wpływ geometrii widelca i innych komponentów decyduje o sukcesie handlowym oferty. Dlatego każdy rower badamy jako kompletny zespół elementów, w którym nawet różnice w szerokości opon mogą mieć wpływ na geometrię i inne parametry.
Poniżej objaśniamy każdy pomiar osobno.
Rozmiar ramy (A) – mierzymy po linii prostej, od środka suportu do końca rury podsiodłowej.
Długość górnej rury (B) – mierzymy w poziomie od osi główki ramy do osi rury podsiodłowej.
Długość tylnego widelca (C) – to odległość, którą mierzymy, w poziomie, między pionowymi rzutami osi suportu i osi tylnego koła.
Baza kół (D) – rozstaw osi, którą mierzymy w poziomie pomiędzy rzutami osi kół.
Kąt główki ramy (E) – nachylenie osi główki ramy wypoziomowanego roweru względem płaszczyzny podłoża. Jeżeli zawieszenie ma zmienny skok, mierzymy wartość skrajnych ustawień.
Kąt podsiodłowy (F) – nachylenie teoretycznej linii (zaznaczonej tu poglądowo na niebiesko), która przebiega między głowicą całkowicie wysuniętego wspornika siodła (aż do znacznika ograniczającego wysunięcie) a osią suportu wypoziomowanego roweru. W przypadku jednośladów z pełną amortyzacją, mających regulowany skok lub geometrię, które mogą wpływać na zmianę kąta podsiodłowego, wykonujemy pomiar dla wszystkich ustawień.
Wysokość osi suportu (G) – mierzymy odległość, na jakiej zawieszona jest oś suportu nad płaszczyzną podłoża.
Wysokość główki ramy (H)
Wysokość kierownicy (I) - mierzymy odległość kierownicy od podłoża, najczęściej podajemy dwie wartości dla mostka obróconego na dodatni i ujemny wznos. Wartości te nie uwzględniają wysokości podkładek którą podajemy osobno.
Zasięg ramy (reach - J) – mierzymy w poziomie od osi główki ramy do pionowego rzutu przechodzącego przez środek osi suportu.
Wysokość ramy (stack - K) – mierzymy w pionie odległość między dwoma poziomymi rzutami przechodzącymi przez środek osi suportu oraz szczyt główki ramy.
Skok amortyzatora (L) – podajemy max. uzyskaną przez nas wartość ugięcia amortyzatora. Jeżeli amortyzator oferuje opcję zmiany skoku to podajemy obie wartości.
Skok tylnego zawieszenia (M) - podajemy max. uzyskaną przez nas wartość ugięcia zawieszenia. Jeżeli zawieszenie oferuje opcję zmiany skoku to podajemy obie wartości
A o tym jak wygląda droga testowanego przez nas sprzętu - od pojawienia się w redakcji do ukazania się gotowego testu w gazecie możecie przeczytać TUTAJ.
Reklama
